Naam: verano

Ras: Japanse akita

Kleur: rood met wit

Geslacht: teef

Gecastreerd: ja

Geboortedatum: 21 februari 2018

Bij mij sinds: 11 juli 2018

 

 

 

 

 

wat kent verano allemaal:

  • canicross/canitrail
  • dogsurvival
  • suppen
  • agility
  • zwemmen
  • stepjoring
  • rennen naast de fiets

Verano is hier gekomen op 11 juli 2018. Ze was toen al gekocht door iemand als pup maar die wilde van haar af omdat hij geen tijd voor haar had. 

Heel bijzonder omdat ze pas in februari dat jaar geboren was en hij haar had vanaf 8 weken oud. Ik zelf zocht op dat moment een maatje voor invierno en was eindelijk aan het kijken voor een husky. Ik kwam haar tegen en heb contact met de eigenaar opgenomen. Na een gesprek besloten om bij haar te gaan kijken, maar wel aangegeven invierno mee te nemen en als ze elkaar zouden aanvliegen het niet door zou gaan, dat was prima. 

Ik heb haar op gehaald in Eindhoven. Daar aan gekomen dacht ik eigenlijk dat het niet klopte en het misschien wel een flauwe grap was. We reden namelijk een industrieterrein op en helemaal achter aan bij het laatste gebouw zat ze vast aan een lange ketting.

Eerst bij haar gaan kijken, ze was erg enthousiast maar ook wat angstig. Toen kwam de eigenaar eraan lopen. Hij gaf aan dat ze van zijn zoon was maar hij 50/60 uur per week werkt en de hond dus nu alle dagen daar in de auto garage rond hangt en alleen in de weekenden thuis is. Hierop hadden ze commentaar gehad van buren/bekenden waarop ze besloten haar weer weg te doen. 

Ik heb invierno uit de auto gehaald en hij klikte verano (toen nog Simba) los. Ze zijn gelijk gaan spelen en toen ik invierno weer in de auto wilde doen om het af te handelen voor verano. Kwam zij er achteraan en wilde hij niet de auto in. Dus ze maar gelijk samen achter in de auto gedaan. Vanaf toen zijn ze ook altijd onafscheidelijk geweest.

Die man zou even haar spullen pakken. Hij kwam aan met wat voer en een autoband. Dat was haar speeltje. Die hebben we daar maar gelaten. Water moest ze drinken uit plassen zei hij en voer gooide ze op de grond dan had ze wat te doen dus een voerbak had ze niet. Zelfs een riem halsband/tuigje had ze niet of een lekkere kussen om op te liggen.

 

Ik twijfelde best wel omdat Akita bekend staan dat ze vaak niet samen kunnen maar ook dat ze niet heel vriendelijk zijn.

Maar nadat we er waren en invierno en verano gelijk zo met elkaar omgingen en ik haar verhaal had gehoord was ik blij dat ze mocht opgroeien op een veilige plek. 

Onderweg zijn we op de Veluwe gestopt om te wandelen en ze nog even hun energie kwijt konden.

Daarna door na huis gereden en kon verano het huis en de tuin ontdekken.

Savonds vielen ze allebei samen in de mand in slaap.

Ook verano heb ik vanaf toen gelijk blootgesteld aan alles wat je op straat tegen komt. Mensen, honden, katten, auto's, fietsers. Heb ze meegenomen na de dieren tuin, honden speeltuinen. Zoveel mogelijk laten zien en kennis maken met dingen en dat heeft gelukkig zijn vruchten afgeworpen. Ze kan eigenlijk met elke hond samen. Vaak laat ze wel even weten dat zij de baas is, maar loopt er dan altijd vrolijk tussen. Ook kan ze met bijna alle mensen overweg. Enkele keren vertrouwd ze mensen niet en dan blaft ze er na. Maar als ik dan doorloop volgt ze netjes. Ook geef ik altijd aan ga niet zomaar de tuin of het huis in daar is ze te waaks voor.

Verder is verano vaak liever lui als moe. 

Ze vind het heel leuk om mee te gaan, maar meestal heeft ze het na een tijdje wel gezien en gaat ze ergens lang uit liggen chillen. Ze gaat wel eens mee canitrailen maar tot maximaal 6km. Dogsurvivals doet ze wel, ze mag ook wel graag naast de fiets rennen. Maar gewoon lekker relaxt rond slenteren vind ze ook heerlijk. Om daarna de rest van de dag lang uit te gaan liggen.

Inmiddels is ze 5 jaar en een schat van een hond.

Kan heerlijk knuffelen, languit liggen snurken, gaat overal mee naar toe, speelt met alles samen. Wil van bijna iedereen aandacht. Eigelijk wel een voorbeeldige Akita. Maar ze kan ook echt koppig zijn. Als we de straat over steken moeten ze zitten. En dat weet ze heel goed, Maar soms heeft ze er geen zin in en dan moet je haar dat toch nog een keer duidelijk zeggen dat ze toch echt moet gaan zitten wat ze dan ook wel doet.